پایگاه اطلاع رسانی دکتر مسعود بازودار
?لقب ایشان زکیّ، سیدالشهدا، ثارالله است
?کُنیه ایشان ابا عبدالله است.
?زادروز : روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجری قمری
?زادگاه ：مدینه
?مدت امامت：۱۱ سال
(از سال ۵۰ تا ۶۱) قمری
♦️شهادت：۱۰ محرم (عاشورا) سال ۶۱ قمری، در سن ۵۷ سالگی
?مدفن：کربلا(عراق)
?امام حسین(ع) امام سوم شیعیان و پنجمین معصوم می باشد.
?پدر ایشان امام علی(ع) امام اول شیعیان و مادر گرامی ایشان حضرت فاطمه زهرا(س) است.
تقسیم بندی ادوار عمر شریف امام حسین(ع) :
۱.از زمان ولادت امام حسین(ع) تا وفات حضرت رسول اکرم(ص) : (از سال ۴ تا ۱۰ هجری = ۶ سال)
در روایتی آمده است که؛
《فَلَمَّا وُلِدَ اَلْحُسَيْنُ(ع) أَوْحَى اَللَّهُ إِلَى جَبْرَئِيلَ أَنَّهُ قَدْ وُلِدَ لِمُحَمَّدٍ(ص) اِبْنٌ فَاِهْبِطْ فَأَقْرِئْهُ اَلسَّلاَمَ وَ هَنِّئْهُ وَ قُلْ لَهُ : إِنَّ عَلِيّاً(ع) مِنْكَ بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى فَسَمِّهِ بِاسْمِ اِبْنِ هَارُونَ!
فَهَبَطَ جَبْرَئِيلُ فَهَنَّأَهُ ثُمَّ قَالَ : إِنَّ اَللَّهَ يَأْمُرُكَ أَنْ تُسَمِّيَهُ بِاسْمِ اِبْنِ هَارُونَ!
قَالَ: وَ مَا كَانَ اِسْمُهُ؟
قَالَ: شَبِيرٌ!
قَالَ: إِنَّ لِسَانِي عَرَبِيٌّ!
قَالَ: سَمِّهِ اَلْحُسَيْنَ(ع)، فَسَمَّاهُ اَلْحُسَيْنَ(ع)!》
♦️هنگامی که امام حسین(ع) متولد شد، خداوند متعال، جبرئیل را فرود آمد و فرمود :
همانا برای محمد(ص) فرزندی متولد شده است.
به سوی او فرود آی و به او تبریک و تهنیئت بگو و بگو که علی(ع) برای تو بسان هارون است برای موسی بن عمران!
پس اسم فرزند را با اسم فرزند هارون بگذار!
جبرائیل خدمت رسول اکرم(ص) رسید و بعد از تبریک، پیام خداوند عزوجل را رساند و گفت :
همانا خداوند تو را امر می فرماید که نام کودک را به نام پسر هارون بگذاری!
رسول اکرم(ص) فرمود :
اسم پسر هارون چه بود؟
جبرائیل : شبیر!
رسول اکرم(ص) فرمود :
همانا زبان من عربی است.
جبرائیل : نام او را حسین(ع) بگذار! سپس پیامبر اکرم(ص) نام او را حسین(ع) گذاشت!(۱)
[معادل «شبیر» به عربی «حسین» است.]
در روایتی دیگر اسماء بنت عمیس می گوید :
《فَلَمَّا كَانَ بَعدَ حَولِ وُلدِ اَلْحُسَيْنِ(ع) وَ جَاءَنِي النَبِيُّ(ص) فَقَالَ : يَا أَسمَاءُ! هَلُمِّي اِبنِي!
فَدَفَعتُهُ إِلَيهِ فِي خُرقَةِِ بَيضَاءَ فَأَذَّنَ فِي اُذُنِهِ اليُمنَى، وَ أقَامَ فِي اليُسرَى، وَ وَضَعَهُ فِي حِجرِهِ فَبَكَى!
فَقَالَت أَسمَاءُ : قُلتُ : فِدَاكَ أَبِي وَ اُمِّي!
مِمَّ بُكَاؤُكَ؟
قَالَ : عَلَى اِبنِي هَذَا!
قُلتُ : إِنَّهُ وُلِدَ السَّاعَةَ يَا رَسُولَ اللهِ(ص)!
فَقَالَ : تَقتُلُهُ الفِئَةُ البَاغِيَةُ مِن بَعدِي لَا أَنَالَهُم اللهُ شَفَاعَتِي》
♦️هنگامی که خبر ولادت امام حسین(ع) به حضرت رسول(ص) رسید، ایشان به خانه حضرت علی(ع) و فاطمه(س) تشریف فرما شد و به من فرمود : ای اسماء! کودک را بیاور!
اسماء می گوید :
او را در پارچه ای سپید پیچیدم و خدمت رسول اکرم(ص) بردم، و ایشان به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت و طفل را به دامن گرفت و گریست.
اسماء می گوید :
گفتم : ای رسول خدا(ص)! پدر و مادرم به فدایت! چرا گریه می کنید؟
حضرت(ص) فرمود : بر این طفل می گریم.
عرض کردم : این طفل در همین مدت کوتاه به دنیا آمده است.
حضرت(ص) فرمود : بعد از من، گروه باغیه و طغیان گر او را خواهند کشت که به سبب این کار، خداوند شفاعت مرا نصیب آنان نمی کند.(۲)
مردم از اظهار محبت و لطفی که رسول اکرم(ص) درباره امام حسین(ع) ابراز می داشت، به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند.
سلمان فارسی می گوید :
دیدم که رسول خدا(ص) حسین(ع) را بر زانوی خویش نهاده او را می بوسید و می فرمود :
تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجت های خدایی که نه نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان [امام زمان (عج)] می باشد.(۳)
انس بن مالک روایت می کند :
وقتی از پیامبر اکرم(ص) پرسیدند؛
کدامیک از اهل بیت خود را بیشتر دوست می داری؟
حضرت(ص) فرمود : حسن(ع) و حسین(ع) را!
بارها رسول اکرم(ص) حسن(ع) و حسین(ع) را به سینه می فشرد و آنان را می بویید و می بوسید.(۴)
ابو هریره که از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است در عین حال، اعتراف می کند که؛ رسول اکرم(ص) را دیدم که حسن(ع) و حسین(ع) را بر شانه های خویش نشانده بود و به سوی ما می آمد، وقتی به ما رسید فرمود :
هر کس این دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته است و هر که با آنان دشمنی ورزد با من دشمنی نموده است.(۵)
عالی ترین، صمیمی ترین رابطه ی معنوی و ملکوتی بین پیامبر(ص) و حسین(ع) را می توان در این جمله ی رسول اکرم(ص) خواند که فرمود :
《حُسَيْنٌ(ع) مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْن(ع)》
♦️حسین(ع) از من و من از حسینم.(۶)
ابن مسعود نقل می کند :
《حَمَلَ رَسُولُ اللهِ(ص) الحَسَنَ(ع) وَ ال
حُسَینَ(ع) عَلَی ظَهرِهِ، الحَسَنُ عَلَی اَضلَاعِهِ الیُمنَی وَ الحُسَینُ عَلَی اَضلَاعِهِ الیُسرَی ثُمَّ مَشَی..》
♦️حضرت رسول اکرم(ص) حسنین(ع) را بر پشت مبارکشان سوار می کرد، درحالی که حسن(ع) را بر دوش راست خود و حسین(ع) را بر دوش چپ خود، حمل می کرد.(۷)
و در روایتی دیگر آمده است که؛
حضرت رسول اکرم(ص) خطاب به اصحاب می فرمود :
《إِنَّ اَلْحَسَنَ وَ اَلْحُسَيْنَ(عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ) رَيْحَانَتِي مِنَ اَلدُّنْيَا》
♦️حسن(ع) و حسین(ع) دو گل من در دنيا هستند.(۸)
ابوبرزه اسلمی می گوید :
《أَشْهَدُ لَقَدْ رَأَيْتُ النَّبِيَّ(ص) يَرْشُفُ ثَنَايَاهُ وَ ثَنَايَا أَخِيهِ الْحَسَنِ(ع) وَ يَقُولُ أَنْتُمَا سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَقَتَلَ اللَّهُ قَاتِلَكُمَا وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ جَهَنَّمَ وَ ساءَتْ مَصِيرَاً》
♦️با چشمان خودم دیدم که رسول اکرم(ص) دندانهای حسین(ع) و برادرش حسن(ع) را می مکید و می‌بوسید و به ایشان می فرمود :
شما دو فرزندم، آقای جوانان اهل بهشت هستید، خداوند لعنت کند و بکشد قاتل هر دوی شما را و جهنم را برای او آماده کند و جهنم چه بد منزلگاهی است؟!(۹)
زید بن ارقم می گوید :
《فَوَ اللَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ غَيْرُهُ لَقَدْ رَأَيْتُ شَفَتَيْ رَسُولِ اللَّهِ(ص) عَلَيْهِمَا مَا لَا أُحْصِيهِ كَثْرَةً تُقَبِّلُهُمَا》
♦️به خدایى كه جز او معبودى نيست، هر آينه بارها ديدم لبان مبارک رسول خدا(ص) را كه بر اين لبها بود و بسیار آن ها را می بوسید.(۱۰)
امام حسین(ع) در زمان حیات پیامبر اکرم(ص) در کنار دیگر اصحاب کساء در ماجرای مباهله حضور داشت و در هنگام رحلت پیامبر(ص)، هفت ساله بود؛ از این رو او را در زمره واپسین طبقهٔ صحابه برشمرده‌اند.
۲.از زمان شهادت رسول اکرم(ص) تا مرگ عثمان :
(از سال ۱۰ تا ۳۵ هجری = ۲۵ سال)
بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) ۲۵ سال ز عمر امام حسین(ع) در دوران حاکمان سه گانه سپری شد.
۱)حاکم اول(از سال ۱۱ تا ۱۳ هجری) : ۲ سال
۲)حاکم دوم(از سال ۱۳ تا ۲۳ هجری) : ۱۰ سال
۳)حاکم سوم(از سال ۲۳ تا ۳۵ هجری) : ۱۳ سال
امام حسین(ع) بعد از اتمام حکومت این سه خلیفه، جوانی بود ۳۲ ساله!
از جزئیات زندگی امام سوم شیعیان در این دوران خبر چندانی در دست نیست که شاید علت آن، انزوای سیاسی امام علی(ع) و فرزندانش باشد.
۳.از مرگ عثمان تا شهادت امام علی(ع) :
(از سال ۳۵ تا ۴۰ هجری = ۵ سال)
بر اساس گزارش‌های اندک مربوط به این دوره، امام حسین(ع) پس از بیعت مردم با امیر المؤمنین(ع)، خطبه‌ای خوانده است.(۱۱)
امام حسین(ع) در این دوران در سه جنگ جمل و صفین و نهروان شرکت جست.(۱۲)
در روز جمل فرماندهی جناح چپ سپاه امام علی(ع) را بر عهده داشته و در جنگ صِفّین، خطبه‌ای برای ترغیب مردم به جهاد خواند و به گزارش برخی منابع، از فرماندهان جناح راست سپاه بوده است.(۱۳)
امام حسین(ع) در زمان شهادت امام علی(ع) کنار ایشان بود و در مراسم تجهیز و خاکسپاری حضور داشت.(۱۴)
۴.از شهادت امام علی(ع) تا شهادت امام حسن(ع) :
(از سال ۴۰ تا ۰ هجری = ۱۰ سال)
گزارش‌های تاریخی از ادب و احترام حسین بن علی(ع) به برادرش امام حسن(ع) حکایت دارد.
نقل شده است اگر در مجلسی امام حسن(ع) حضور داشت، او بخاطر رعایت احترام سخن نمی‌گفت.
پس از شهادت امام علی(ع) گروهی از خوارج که به جنگ با شامیان اصرار داشتند، با امام حسن بیعت نکردند و نزد حسین(ع) آمدند تا با او بیعت کنند.
ایشان فرمود : به خدا پناه می‌برم که تا زمانی که حسن(ع) زنده است بیعت شما را بپذیرم.(۱۵)
در ماجرای صلح با معاویه، او در برابر شیعیان معترض، حامی برادر بود و اقدام او را تایید کرد و نقل شده است که فرمود :
امام حسن(ع) امام من است.(۱۶)
۵.از شهادت امام حسن(ع) تا شهادت امام حسین(ع) :
(از سال ۵۰ تا ۶۱ هجری = ۱۱ سال)
?شروع امامت حسین بن علی(ع)، با دهمین سال حکومت معاویه مصادف بود.
معاویه در سال ۴۱ قمری پس از صلح با امام حسن(ع) حکومت را در دست گرفت و خلافت اموی را پایه‌گذاری کرد.
امام حسین(ع) در دوره حکومت معاویه به پیمان صلحی که برادرش با معاویه بسته بود، وفادار ماند.
پس از مرگ معاویه در ۱۵ رجب ۶۰ قمری، یزید به حکمت رسید.
او تصمیم گرفت از چند تن از بزرگانی که ولایتعهدی او را نپذیرفته بودند، از جمله حسین بن علی(ع)، به زور بیعت بگیرد.ی امام حسین(ع) از بیعت خودداری کرد و همراه خانواده و یارانش در ۲۸ رجب سال ۶۰ هجری، مدینه را به قصد مکه ترک کرد.
امام حسین(ع) روز ۳ شعبان وارد مکه شد و روز ۸ ذیحجه سال ۶۰ از مکه به سمت کوفه خارج شد و روز ۲ محرم سال ۶۱ هجری وارد کربلا شد و ۱۰ محرم سال ۶۱ به شهادت رسید.
امام صادق(ع) می فرماید :
?《قُبِضَ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ(ع) يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَ هُوَ اِبْنُ سَبْعٍ وَ خَمْسِينَ سَنَةً》
♦️امام حسین(ع) در روز عاشوراء در حالی که پنجاه و هفت سال داشت، از دنیا رفت.(۱۷)
?منابع :
۱)کلیات حدیث قدسی شیخ حرّ عاملی، ج۱، ص۴۷۱
۲)بحارالانوار مجلسی، ج۴۳، ص۲۳۹
۳)مقتل الحسین(ع) خوارزمى، ج۱، ص۱۴۶
۴)ذخائر العقبى محب الدین طبری، ص۱۲۲
۵)الاصابه ابن حجر عسقلانی، ج۱۱، ص۳۰
۶)سنن النبی(ص) ترمذى، ج۶، ص۳۲۴
۷)احقاق الحق شوشتری، ج۱۰، ص۷۲۰
۸)بحارالانوار مجلسی، ج۴۳، ص۲۶۲
۹)مقتل الحسین(ع) خوارزمی، ج۲، ص۵۷
۱۰)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۱۵
۱۱)وقعة صفّین ابن مزاحم، ص۱۱۴
۱۲)انساب الاشراف بلاذری، ج۲، ص۲۱۳
۱۳)الجمل شیخ مفید، ص۳۴۸
۱۴)الارشاد شیخ مفید، ج۱، ص۲۵
۱۵)الإمامة و السیاسة دینوری، ج۱، ص۱۸۴
۱۶)اختیار معرفة الرجال شیخ طوسی، ص۱۱۰
۱۷)الكافی شيخ كلينی، ج۱، ص۴۶۳
باسلام خدمت استاد محترم جناب آقای دکتر بازودار.باتشکراز مطالب مندرج در سایت.امام حسین علیه السلام ، دومین ثمره پیوند آسمانی علی علیه السلام و فاطمه علیهاالسلام در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه دیده به جهان گشود. آن حضرت، هفت ساله بود که جدّش، رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم از دنیا رفت. پس از آن، سی سال در کنار پدرش زندگی کرد. پس از حضور ده ساله در کنار برادر بزرگوار خود و به دنبال شهادت آن حضرت، به مدت ده سال امامت امت اسلامی را عهده دار شد و سرانجام در محرم سال 61 هجری در سرزمین کربلا به شهادت رسید.
امام حسین علیه السلام در شریف ترین و اصیل ترین خانواده ها به دنیا آمد. مادرش، فاطمه زهرا علیهاالسلام در پاک دامنی و تقوا یگانه بود و پدرش، علی علیه السلام ، نماد فضیلت، شهامت و مردانگی به شمار می آمد. روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، حسین علیه السلام را بر شانه خود گذاشت و در برابر مردم فرمود: «این حسین بن علی، بهترین مردان امت من است. جدّش، محمد رسول خدا صلی الله علیه و آله ، بزرگ پیامبران است و جدّ مادری اش، خدیجه دختر خُوَیلد، پیشی گیرنده زنان جهان به سوی ایمان به خدا و رسول خداست و مادر او فاطمه زهرا علیهاالسلام ، دختر محمد صلی الله علیه و آله وسلم بهترین و سرور زنان جهان است.» امام حسین علیه السلام نیز می فرمود: «در میان همگان کیست که جدی مانند من یا معلمی همچون علی داشته باشد؟ من فرزند دو ماه تابناکم. مادرم، فاطمه زهرا علیهاالسلام و پدرم، درهم کوبنده کفر در بدر و حُنین بود».
امام حسین علیه السلام تا هفت سالگی در مهد نبوت تربیت شد. پیامبراسلام، او را در آغوش خویش با آموزه های آسمانی اسلام پرورش داد و زیرنظر خود تربیت کرد. میزان علاقه پیامبر به حسین علیه السلام به اندازه ای بود که کوچک ترین ناراحتی او را تحمل نمی کرد. روزی از در خانه فاطمه علیهاالسلام می گذشت. وقتی صدای گریه حسین علیه السلام را شنید، وارد خانه شد و به دخترش فرمود: «مگر نمی دانی که گریه حسین علیه السلام مرا اندوهگین می سازد.» سپس نوزاد را بوسید و گفت: «خدایا! من این نوزاد را دوست دارم. تو نیز او را دوست بدار».
در دوران خلافت پنج ساله امیرمؤمنان علی علیه السلام ، امام حسین علیه السلام در صحنه های سیاسی و نظامی مهم زمان در کنار آن حضرت قرار داشت. ایشان در جنگ جمل، فرماندهی جناح چپ سپاه علوی را عهده دار بود و در جنگ صفین نیز افزون بر حضور در میدان نبرد، با سخنرانی های پرشور، در تشویق یاران حضرت علی علیه السلام برای شرکت در جنگ نقشی فعال داشت.
امام حسین علیه السلام ، پس از شهادت پدر بزرگوارش، ده سال در کنار برادر و رهبرش، امام حسن مجتبی علیه السلام قرار گرفت. در زمان حرکت نیروهای امام حسن علیه السلام به سمت شام برای نبرد با معاویه، همراه آن حضرت در صحنه های نظامی حضور داشت و زمانی که معاویه به امام حسن علیه السلام پیشنهاد صلح کرد، ایشان با امام حسین علیه السلام و عبدالله بن جعفر درباره این پیشنهاد به گفت وگو پرداخت.
امام حسین علیه السلام در دوران ده ساله امامت خویش، به دنبال هر جنایت معاویه، او را با نامه های متعدد یا سخنرانی های کوبنده مورد انتقاد قرار می داد. یکی از مهم ترین موارد مخالفت امام با معاویه، موضوع ولی عهدی یزید بود. امام با آگاهی از فعالیت های دامنه دار معاویه در این زمینه، در برابر او موضع گیری تندی کرد.
در اواخر دوران حکومت معاویه که فشار بر شیعیان به اوج رسیده بود، آن حضرت به حج رفت و در سرزمین مِنی، در سخنرانی افشاگرانه ای فرمود: «دیدید که این مرد زورگو و ستمگر با ما و شیعیان ما چه کرد؟ من در اینجا مطالبی را با شما در میان می گذارم … وقتی به شهرها و میان قبایل خود برگشتید، با افراد مورد اعتماد در میان بگذارید و آنان را به رهبری ما دعوت کنید؛ زیرا می ترسم این موضوع به دست فراموشی سپرده شود و حق نابود گردد.» سپس به بیان فضیلت ها و پیشینه درخشان پدرش و خاندان امامت پرداخت و جنایت های معاویه را برشمرد.
روزی کنیز امام حسین علیه السلام بر آن حضرت وارد شد و شاخه گلی به عنوان شادباش به آن حضرت تقدیم کرد. حسین بن علی علیه السلام به او فرمود: «در راه خدا آزاد هستی.» از حضرت پرسیدند: شاخه گلی بی قدر و قیمت تقدیم شما کرد و در برابر، آزادش کردید؟ حضرت فرمود: «خداوند ما را این گونه ادب کرده است آنجا که فرمود: و هنگامی که به شما درود گویند، شما درودی نیکوتر از آن یا همانندش را پاسخ دهید. شادباش نیکوتر از شادباش او، آزاد کردن او از بندِ کنیزی بود».
سیمای حسین علیه السلام در کلام رسول مهر
امام حسین فرمود: من بر رسول خدا وارد شدم. حضرت فرمود: «آفرین بر تو ای اباعبداللّه! ای زینت آسمان ها و زمین.» شخصی که آنجا حضور داشت، عرض کرد: یارسول اللّه! چگونه کسی جز شما می تواند زینت آسمان ها و زمین باشد؟ پیامبر فرمود: «سوگند به آن کسی که مرا نبّی به حق مبعوث کرد، مقام حسین بن علی علیه السلام در آسمان، والاتر از مقام او در زمین است. به درستی که بر عرش الهی نوشته شده است: حسین علیه السلام ، چراغ هدایت و کشتی نجات است».
حضرت امام محمدباقر علیه السلام فرمود: «شیعیان ما را امر کنید به زیارت قبر حسین علیه السلام بروند؛ زیرا زیارت قبر امام حسین علیه السلام ، روزی را فزونی می بخشد، عمر را افزایش می دهد و از رویدادهای خطرناک جلوگیری می کند. زیارت قبر امام حسین علیه السلام بر هر مؤمنی که به امامت حسین علیه السلام اقرار دارد، لازم است».
در بخشی از زیارت ناحیه مقدسه که انتساب آن به امام زمان علیه السلام مشهور است، می خوانیم: «تو ای حسین! برای رسول خدا6، فرزند؛ برای قرآن، سند و برای امت، بازو و توان بودی. در طاعت خدا، سپاس گزار و در مورد عهد و پیمان، حافظ و مراقب بودی. رکوع و سجودت، طولانی بود و در دنیا، زاهد و پارسا بودی».
از گاندی، مصلح بزرگ هند نقل شده است که: «من برای مردم هند چیز تازه ای نیاوردم. فقط نتیجه ای که از مطالعات و تحقیقاتم درباره تاریخ زندگی قهرمانان کربلا به دست آورده بودم، ارمغان ملت هند کردم. اگر بخواهیم هند را نجات دهیم، واجب است همان راهی را بپیماییم که حسین بن علی علیه السلام پیمود
با سلام
تولد امام حسین نویدی برا حضرت محمد و حضرت علی و امیدی برای شیعیان بوده و کشتی نجاتی برای امت پیامبر تمامی مذاهب اسلامی جز حامیان بنی‌امیه، حسین را به عنوان نوه و صحابه محمد گرامی می‌دارند. شیعیان او را امام معصوم و شهید می‌دانند. بسیاری از مسلمانان به‌خصوص شیعیان، در سالگردِ واقعهٔ کربلا مراسم سوگواری برگزار می‌کنند. به باور آنان، حسین شورشی خودسری نبود که جان خود و خانواده‌اش را به‌خاطر آرزوهای شخصی فدا کرده باشد. او پیمان صلح با معاویه را زیر پا نگذاشت، ولی حاضر به بیعت با یزید نشد. او مانند پدرش باور داشت که اهل بیت را خدا برای رهبری امّتِ محمّد برگزیده؛ و با رسیدن نامه‌های کوفیان، بر خلاف توصیهٔ دوستدارانش، احساسِ وظیفهٔ رهبری کرد. بااین همه، او دانسته در پیِ شهادت نبود؛ و پس از آن که معلوم شد از پشتیبانی کوفیان برخوردار نیست، پیشنهاد ترک عراق را داد. در فرهنگ عامه، و هنر و ادبیات اجتماعات مسلمان و مخصوصاً شیعه آثار فراوانی دربارهٔ زندگی وتولد و قتل‌عام حسین و همراهان کم شمارش پدید آمده‌است >>>>>
با سلام و عرض ادب و احترام خدمت شما استاد بازودار
آغاز طلوع صبح صادق و دمیدن نفسهای حق با ولادت حضرت سیدالشهداء علیه السلام بر عالم باعث گردید به وجود یک حکومت واحد و پایدار الهی که سر منشا آزادگان و رهروان ائمه اطهار علیهم السلام می‌باشد امید بست . اما در فراخور زمان این مهم با نفوذ حیله و هوی نفسانی بر مردم کوفه این راه و مسیر را بیش از آنکه در اذهان خویش گنجانده شود سریع تر منقطع گردید.
جناب آقای دکتر بازودار با عرض سلام و ادب و احترام
شخصيت، قيام و نهضت امام حسين (ع) هميشه در كلام معصومين (ع) وجود داشته است و عجیب این است که حتي معصومين پيش از امام حسين (ع) نيز اشاراتي به اين واقعه و سرزميني كه در آن مصائب عاشورا رخ داده است داشته اند.به طور مثال پیامبر (ص) فرموده اند كربلا پاك‌ترين بقعه روى زمين و از نظر احترام بزرگ‌ترين بقعه‌ها است و الحق كه كربلا از بساط‌هاى بهشت است.
از دیدگاه بنده نیز سیره اخلاقی و رفتاری امام حسین(ع)ء نشان دهنده روح بلند ایشان و تربیت در دامان پیامبر و علی (ع) و تجسم قرآن کریم در عمل و اخلاق ایشان نمایان است امام حسین(ع) الگوئی کامل برای انسانیت و نمونه بارز تسلیم در برابر خداوند است و ما نیز باید با یادآوری آنچه در کربلا به امام حسین (ع) گذشته است کرامات اخلاقی ایشان را در وجود خودمان بروز دهیم.
طبق فرمایش پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله : «ان الحسین مصباح هدی و سفینه النجاه» به این معنا که به درستی که امام حسین علیه السلام، چراغ هدایت و کشتی نجات است. روایت‌های زیادی درباره این سخن رسول خدا صلی‌الله علیه و آله وجود دارد که نشان می‌دهد آن حضرت در شرایط گوناگون و چندین بار بر این نکته تأکید کرده‌اند تا همه بدانند و این رمز ارزشمند در حافظه تاریخ به یادگار بماند.
بسیارممنون بابت وقتی که گزاشتید برای گرداوری این مطالب مفید جناب بازودار
سیره اخلاقی و رفتاری سیدالشهداء (ع) نشان دهنده روح بلند او و تربیت در دامان پیامبر و علی (ع) و تجسم قرآن کریم در عمل و اخلاق اوست. امام حسین ع مهمان نواز و بخشنده بود، به خویشاوندان رسیدگی می کرد، به فقیران می رسید، برهنگان را پوشانده و گرسنگان را سیر می کرد، بدهی بدهکاران را می داد، بر یتیمان شفقت و مهربانی داشت، ضعیفان را کمک و یاری می کرد، صدقاتش فراوان بود و مالی که به دستش می رسید میان تهیدستان تقسیم می کرد. بسیار عبادت خدا می کرد و روزه می گرفت، بیست و پنج بار پیاده به سفر حج رفت، شجاعتش زبانزد همگان بود بی تردید سیره امامان بدرقه راهمان است.
بسیار عالی بود و ممنون بابت اطلاعات و گردآوری این مطالب عالی جناب دکتر بازودار
با سلام و عرض ادب جناب دکتر بازودار
بسیار اطلاعات مفیدی در مقاله بود
ضمن عرض ادب خدمت استاد محترم
مطالب فوق برای بنده مثمر ثمر واقع شدند. بنده جهت آشنایی بیشتر با این شخصیت، کتب مختلف را مطالعه میکنم اما هرچه میخوانم باز هم نمیتوانم مبحث شیرین اباعبدلله را به پایان برسانم، متشکرم از ارئه و گردآوری مطالب مفید?
ضمن سلام و خسته نباشید خدمت استاد بزرگوار مطالب مقاله بسیار مفید و مثمر ثمر میباشید.
ا سلام‌خدمت استاد بازودار گرامی
امام حسین علیه السّلام فرزند پیغمبر كه بود، فرزند علی‌بن‌ابیطالب علیه السّلام و فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌علیها كه بود – همه اینها ارزشهایی است كه یك انسان را خیلی تعالی می‌بخشد – پرورش یافته آن خانه و آن دامن و آن تربیت و فضای معنوی و بهشت روحانی هم كه بود؛ اما به اینها قانع نشد. وقتی نبیّ‌اكرم از دنیا رفت، ایشان یك نوجوان هشت، نه ساله بود. وقتی امیرالمؤمنین به شهادت رسید، ایشان یك جوان سی و هفت، هشت ساله بود
ایشان از چنان درجه و عزتی در درگاه خداوند و مردم حضور دارن که حتی امامان قبل و بعد ایشان هم در مورد مصائب و حرکت بزرگ ایشان بحث و گفتگو می‌کردند
سیره اخلاقی ایشان نشان دهنده تربیت حضرت علی(ع)و حضرت فاطمه (س) است و همچنین تجسم قرآن کریم و تربیت در دامان پیامبر
انشالا که ما شیعیان ادامه دهنده راه ایشان باشیم
سلام خدمت استاد بزرگوار ممنون بابت مقاله ی ارزشمندتون
سلام خدمت استاد عزیز.تشکر میکنم از مطالب ارزندتون.
شخصيت، قيام و نهضت امام حسين هميشه در كلام معصومين وجود داشته است و عجیب این است که حتي معصومين پيش از امام حسين (ع) نيز اشاراتي به اين واقعه و سرزميني كه در آن مصائب عاشورا رخ داده است داشته اند.به طور مثال پیامبر (ص) فرموده اند كربلا پاك‌ترين بقعه روى زمين و از نظر احترام بزرگ‌ترين بقعه‌ها است و الحق كه كربلا از بساط‌هاى بهشت است.
اائمّه اطهار(ع)، گذشته از آن که خودشان به زیارت قبر امام حسین(ع) مى رفتند، با بیان پاداش هاى عظیم براى زیارت آن حضرت، شیعیان را براى رفتن به کربلا تشویق و بسیج مى کردند و خاطره آن شهیدان پرافتخار را زنده نگه داشته می داشتند. مانند این حدیث از امام صادق(ع) که می فرماید: هر کس دوست دارد در قیامت نظر به رحمت هاى الهى کند و سختى جان کندن بر او آسان شود و هول و هراس قیامت از او برطرف گردد، مرقد امام حسین(ع) را بسیار زیارت کند.